Երբ հայրենի տան մասին խոսք է բացվում, մտաբերում եմ մի դեպք, որ հիշողությանս մեջ մանկությունից վառ է մնացել:
Մեր տունը գյուղի ծայրին էր։ Մեր տան դիմաց գյուղի կանաչ դաշտերն էին, լեռներն ու այգիները, որոնք ես սիրում էի նկարել։ Մի օր, նստած պատշգամբում, նկարում էի մեծ ձյանե լեռները , ծիրանի և խնձորի ծառերը որոնք զարդառում են ճանապարհները որի կողքով միշտ հոսում է գետը։Նկարելիս ես նկատեցի որ ծառերի ետևից դուրս է գալիս աղվեսը որը իմ կարծիքով օգնության կարիք ուներ, քանի որ ես վեց տարեկան երեխա էի ես առանց վախի զգացմունքի գնացի աղվեսի մոտ, երբ մոտիկացա աղվեսին, աղվեսը սկսեց հարձակվել իմ վրա, ես վախից այնքան արագ վազեցի և բարձացա մոտակա ծառը վախից, մի պահ իմ ոտի դիպուկ քայլից ես ընկա աղվեսի վրա և աղվեսը վախեցավ փախավ։